spine

Σκολίωση
Τι είναι
Η σκολίωση είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή της σπονδυλικής στήλης που οδηγεί σε στροφική παραμόρφωση και πλάγια κλίση των σπονδύλων. Έτσι, η σπονδυλική στήλη αποκτά πλάγια κυρτώματα και παίρνει σχήμα S ή C. Εμφανίζεται σε περίπου 2-3% των παιδιών της σχολικής ηλικίας με μεγαλύτερη συχνότητα σε κορίτσια ηλικίας 10-16 ετών.
Διακρίνεται σε διάφορους τύπους, όπως η συγγενής, η εκφυλιστική, η νευρομυϊκή, η λειτουργική και η ιδιοπαθής. Ο συχνότερος τύπος είναι η ιδιοπαθής σκολίωση. Είναι αγνώστου αιτιολογίας, εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία και η ανάπτυξή της σταματάει με την ενηλικίωση. Τα συνηθέστερα κυρτώματα είναι τα δεξιά θωρακικά σκολιωτικά κυρτώματα.

Πώς θα τη διαγνώσουμε
Η διάγνωση της σκολίωσης γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια σχολικών ελέγχων. Οι βασικότερες ενδείξεις οι οποίες απαιτούν περεταίρω έλεγχο είναι η ασυμμετρία των ώμων στην όρθια θέση, η εμφάνιση ύβου (προπέτειας) στην πλάτη κατά την πρόσθια κλίση του κορμού, η πλάγια κλίση του κορμού και η ασυμμετρία της πυέλου.
Στη συνέχεια απαιτείται περεταίρω έλεγχος που περιλαμβάνει απεικονιστικές μεθόδους. Η κυριότερη απεικονιστική μέθοδος είναι οι απλές ακτινογραφίες, στις οποίες θα πρέπει να απεικονίζεται όλη η θωρακική και οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης σε ένα φιλμ. Στη συνέχεια γίνονται οι κατάλληλες μετρήσεις ώστε να καθοριστεί η βαρύτητα του κυρτώματος και η πορεία που θα πρέπει να ακολουθηθεί.
Περεταίρω έλεγχος με μαγνητική τομογραφία και αξονική τομογραφία απαιτείται σε αριστερά θωρακικά κυρτώματα, σε ταχείες επιδεινώσεις, σε ιδιαίτερα επώδυνες θωρακο-οσφυϊκές σκολιώσεις και σε ανεύρεση οστικών ανωμαλιών στις απλές ακτινογραφίες.

Συμπτώματα
Το χαρακτηριστικό της σκολίωσης είναι ότι δεν προκαλεί πόνο. Το μόνο σύμπτωμά της είναι η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης.

Θεραπεία
Οι κυριότεροι προγνωστικοί παράγοντες για την αντιμετώπιση της σκολίωσης είναι η σκελετική ωρίμανση, η βαρύτητα του κυρτώματος και ο βαθμός επιδείνωσής του. Έτσι, κυρτώματα τα οποία είναι μικρότερα από 25ο απαιτούν μόνο παρακολούθηση ανά εξάμηνο, εώς ότου ολοκληρωθεί η σκελετική ωρίμανση. Εφόσον παραμένουν σταθερά, δεν χρειάζεται να γίνουν περεταίρω ενέργειες.

Κυρτώματα τα οποία είναι μεγαλύτερα από 30ο και κυρτώματα τα οποία επιδεινώνονται περισσότερο από 25ο σε σκελετικά ανώριμους ασθενείς, απαιτούν την τοποθέτηση κηδεμόνων. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι κηδεμόνων που εφαρμόζονται ανάλογα με το επίπεδο του κυρτώματος. Πρόκειται για τον αυχενο-θωρακο-οσφυϊκό (Milwaukee) που εφαρμόζεται σε κυρτώματα με κορυφή στον έβδομο θωρακικό σπόνδυλο ή άνωθεν αυτού και τον υπομασχάλιο κηδεμόνα (Boston) που εφαρμόζεται σε κυρτώματα με κορυφή στον όγδοο θωρακικό σπόνδυλο. Οι κηδεμόνες αυτοί εφαρμόζονται για τουλάχιστον 23 ώρες το 24ωρο. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν θεραπεύουν την σκολίωση αλλά αναστέλλουν την περεταίρω ανάπτυξη των κυρτωμάτων.
Τέλος, σε σοβαρές παραμορφώσεις, με κυρτώματα μεγαλύτερα των 75ο εφαρμόζονται χειρουργικές επεμβάσεις και συγκεκριμένα σπονδυλοδεσία, για την πλήρη αποκατάσταση των κυρτωμάτων της σπονδυλικής στήλης.